×
اطلاعات بیشتر باشه، مرسی برای ارائه بهترین تجربه کاربری به شما، ما از کوکی ها استفاده میکنیم

خدایا...

خدایا روزگارم را می بینی که چه بی صدا باید در خود بشکنم

می بینی که چه بی صدا باید اشک هایم را در بالشم فرو برم و خفه کنم.

تازه این اولین قدم است

چقدر تنهایم

آدم ها چقدر راحت همدیگر را نادیده می گیرند

وچقدر راحت وجود و احساس دیگری را له می کنند

خدایا مرا ببخش که گاهی تورا....

تنها امیدم برای این زندگی وجود توست

هرگز تنهایم مگذار.

شنبه 4 دی 1389 - 3:17:37 AM

ورود مرا به خاطر بسپار
عضویت در گوهردشت
رمز عبورم را فراموش کردم